La Vida Argentina: La Vuelta
Blijf op de hoogte en volg Mark
15 Juni 2015 | Argentinië, Buenos Aires
Beste mensen,
Aan alles komt een eind, zo ook aan mijn stage periode in Buenos Aires. Ik vertrek morgen (dinsdag 16 Juni) richting Nederland alwaar ik woensdag ochtend rond half 11 aan zal komen.
Aan het einde van dit soort reizen is het natuurlijk leuk om even terug te kijken en te beseffen wat voor een unieke ervaring je hebt gehad.
In mijn tijd hier heb ik ontzettend veel geleerd over verschillende facetten van een start-up en het leven in zijn algemeen in Buenos Aires. Het verschilt op heel veel vlakken van Europa maar heeft ook zeker genoeg overeenkomsten.
Ik heb hier mijn Spaans ook sterk verbeterd. Vloeiend is het zeker niet, maar langzaam komen de gesprekken wel op gang. Ik vraag me af hoe het zal gaan als ik deze zomer in Barcelona ben voor vakantie en of ik terug kan schakelen naar het Spaanse accent. Het zal niet meevallen.
Even iets heel anders: met BAFA zijn we er in geslaagd om ons crowd funding doel te halen. We gingen voor 7500 dollar en zijn geëindigd op 9495 dollar, wat 127% van ons initiële doel is. Omdat ik zelf ook actief bezig ben geweest met de promotie van dit project voelt het ook wel als een persoonlijke overwinning en daarnaast is het natuurlijk altijd een mooie herinnering aan mijn tijd hier.
Ellen en Ciska zijn de afgelopen twee weken ook in Argentinië geweest. Na de eerste paar dagen in Buenos Aires te hebben verbleven, trokken ze daarna naar het Noorden om wat meer van het land te zien. We hebben daarna nog wat tijd met zijn drieën kunnen spenderen, wat zeer geslaagd was. Het was zeker leuk dat ze er waren. Het moet echter gezegd worden dat de Argentijnse cultuur van tranquilo en manaña (rustig en morgen) toch wel heel lastig is voor mijn familie. Zowel Nikki als mijn ouders hadden er moeite mee op bepaalde momenten.
Hoewel ik daar zelf meestal weinig last van ondervond, is het de laatste tijd toch een beetje gaan irriteren. Mensen die niet op tijd komen waardoor je weer een half uur staat te wachten en zaken die niet geregeld zijn omdat alles last-minute gebeurd. Ik pas er zelf goed in, maar na 5 maanden ben zelfs ik er wel een beetje klaar mee.
Ik verlang voor bepaalde dingen wel weer terug naar Nederland. Naast het zien van familie en vrienden zijn dat dingen zoals het gemak van het bereiden van een lekkere en gezonde maaltijd voor niet al te veel geld, de simpelheid van overal kunnen pinnen en nooit bang zijn dat je niet genoeg geld op zak hebt en de schema's van openbaar vervoer zodat je precies weet hoe lang je reis gaat duren en wanneer je bij de bushalte moet gaan staan zonder 20 minuten te hoeven wachten. Kortom, luxe problemen.
Ondertussen wordt het hier oprecht koud. Het is nu vaak rond de 15 graden, maar dat voelt zeker een stuk kouder dan in Nederland. Zelfs Ellen en Ciska vonden het koud toen het zonder zonnetje 14 graden was. Ik hoop dat ik het in Nederland iets warmer zal hebben de komende periode.
Mensen hebben mij al meerdere keren gevraagd of ik hier zou blijven om te werken en te leven. Dat blijft toch echt een "Nee". Ik vind 15 uur vliegen toch iets te ver van vrienden en familie. Als er iets gebeurt of je wilt even een weekendje langs, wordt alles toch wel heel lastig. Zeker in combinatie met de lokale cultuur.
Bovendien zou ik hier niet hetzelfde leven als dat ik nu doe. Ik leef momenteel van euro's die ik wissel voor peso's. Een normaal starters salaris van iemand van mijn opleiding ligt rond de 8000 peso's, dus ongeveer 700 euro. Ik zou niet in hetzelfde huis wonen, of in dezelfde wijk. Ik zou minder luxe eten en extra activiteiten zoals een avondje uit of naar een voetbalwedstrijd vaker moeten overslaan om rond te komen. Uiteindelijk ben ik simpelweg te verwend en gewend aan een bepaalde standaard vanuit mijn opvoeding en situatie in Nederland om hier aan de slag te gaan. Het geeft een bijzonder contrast weer tussen culturen en situaties.
Ondertussen in mijn scriptie in een vergevorderde staat maar is er nog wel wat werk nodig om alles goed af te ronden. Ik hoop begin Juli mijn presentatie/verdediging te mogen doen, zodat ik nog dit jaar slaag. Ik zal in Nederland alles af maken.
Als ik weer terug ben in Nederland werk ik ook voor 10 dagen in Amsterdam bij het WK Beach Volleybal op de Dam. Het zal hard werken worden, met dagen van 8 uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds, maar het verdiend wel leuk en is natuurlijk voor het netwerk ook niet slecht.
Momenteel bereid ik mijn laatste avondmaal voor. Vanavond krijg ik nog collega's en vrienden over de vloer voor een laatste asado. Ik zal er ultiem van genieten en nog eens terug denken aan mijn tijd hier. Het is een plezier geweest om jullie op de hoogte te houden van mijn activiteiten hier. Ik hoop dat jullie ook genoten hebben.
Groetjes,
Mark
Aan alles komt een eind, zo ook aan mijn stage periode in Buenos Aires. Ik vertrek morgen (dinsdag 16 Juni) richting Nederland alwaar ik woensdag ochtend rond half 11 aan zal komen.
Aan het einde van dit soort reizen is het natuurlijk leuk om even terug te kijken en te beseffen wat voor een unieke ervaring je hebt gehad.
In mijn tijd hier heb ik ontzettend veel geleerd over verschillende facetten van een start-up en het leven in zijn algemeen in Buenos Aires. Het verschilt op heel veel vlakken van Europa maar heeft ook zeker genoeg overeenkomsten.
Ik heb hier mijn Spaans ook sterk verbeterd. Vloeiend is het zeker niet, maar langzaam komen de gesprekken wel op gang. Ik vraag me af hoe het zal gaan als ik deze zomer in Barcelona ben voor vakantie en of ik terug kan schakelen naar het Spaanse accent. Het zal niet meevallen.
Even iets heel anders: met BAFA zijn we er in geslaagd om ons crowd funding doel te halen. We gingen voor 7500 dollar en zijn geëindigd op 9495 dollar, wat 127% van ons initiële doel is. Omdat ik zelf ook actief bezig ben geweest met de promotie van dit project voelt het ook wel als een persoonlijke overwinning en daarnaast is het natuurlijk altijd een mooie herinnering aan mijn tijd hier.
Ellen en Ciska zijn de afgelopen twee weken ook in Argentinië geweest. Na de eerste paar dagen in Buenos Aires te hebben verbleven, trokken ze daarna naar het Noorden om wat meer van het land te zien. We hebben daarna nog wat tijd met zijn drieën kunnen spenderen, wat zeer geslaagd was. Het was zeker leuk dat ze er waren. Het moet echter gezegd worden dat de Argentijnse cultuur van tranquilo en manaña (rustig en morgen) toch wel heel lastig is voor mijn familie. Zowel Nikki als mijn ouders hadden er moeite mee op bepaalde momenten.
Hoewel ik daar zelf meestal weinig last van ondervond, is het de laatste tijd toch een beetje gaan irriteren. Mensen die niet op tijd komen waardoor je weer een half uur staat te wachten en zaken die niet geregeld zijn omdat alles last-minute gebeurd. Ik pas er zelf goed in, maar na 5 maanden ben zelfs ik er wel een beetje klaar mee.
Ik verlang voor bepaalde dingen wel weer terug naar Nederland. Naast het zien van familie en vrienden zijn dat dingen zoals het gemak van het bereiden van een lekkere en gezonde maaltijd voor niet al te veel geld, de simpelheid van overal kunnen pinnen en nooit bang zijn dat je niet genoeg geld op zak hebt en de schema's van openbaar vervoer zodat je precies weet hoe lang je reis gaat duren en wanneer je bij de bushalte moet gaan staan zonder 20 minuten te hoeven wachten. Kortom, luxe problemen.
Ondertussen wordt het hier oprecht koud. Het is nu vaak rond de 15 graden, maar dat voelt zeker een stuk kouder dan in Nederland. Zelfs Ellen en Ciska vonden het koud toen het zonder zonnetje 14 graden was. Ik hoop dat ik het in Nederland iets warmer zal hebben de komende periode.
Mensen hebben mij al meerdere keren gevraagd of ik hier zou blijven om te werken en te leven. Dat blijft toch echt een "Nee". Ik vind 15 uur vliegen toch iets te ver van vrienden en familie. Als er iets gebeurt of je wilt even een weekendje langs, wordt alles toch wel heel lastig. Zeker in combinatie met de lokale cultuur.
Bovendien zou ik hier niet hetzelfde leven als dat ik nu doe. Ik leef momenteel van euro's die ik wissel voor peso's. Een normaal starters salaris van iemand van mijn opleiding ligt rond de 8000 peso's, dus ongeveer 700 euro. Ik zou niet in hetzelfde huis wonen, of in dezelfde wijk. Ik zou minder luxe eten en extra activiteiten zoals een avondje uit of naar een voetbalwedstrijd vaker moeten overslaan om rond te komen. Uiteindelijk ben ik simpelweg te verwend en gewend aan een bepaalde standaard vanuit mijn opvoeding en situatie in Nederland om hier aan de slag te gaan. Het geeft een bijzonder contrast weer tussen culturen en situaties.
Ondertussen in mijn scriptie in een vergevorderde staat maar is er nog wel wat werk nodig om alles goed af te ronden. Ik hoop begin Juli mijn presentatie/verdediging te mogen doen, zodat ik nog dit jaar slaag. Ik zal in Nederland alles af maken.
Als ik weer terug ben in Nederland werk ik ook voor 10 dagen in Amsterdam bij het WK Beach Volleybal op de Dam. Het zal hard werken worden, met dagen van 8 uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds, maar het verdiend wel leuk en is natuurlijk voor het netwerk ook niet slecht.
Momenteel bereid ik mijn laatste avondmaal voor. Vanavond krijg ik nog collega's en vrienden over de vloer voor een laatste asado. Ik zal er ultiem van genieten en nog eens terug denken aan mijn tijd hier. Het is een plezier geweest om jullie op de hoogte te houden van mijn activiteiten hier. Ik hoop dat jullie ook genoten hebben.
Groetjes,
Mark
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
