La Vida Argentina: Fútbol y Asado

Het is al weer een tijdje sinds ik iets van me heb laten horen. Ten eerste wil ik graag iedereen bedanken voor de leuke berichtjes en complimenten voor mijn vorige stuk. Dat motiveert me om het door te zetten.

Inmiddels ben ik hier steeds meer routines aan het inbouwen en vind ik langzaam mijn plaats. Ik ben ontzettend blij dat ik hier een fiets heb. Binnen de wijk Palermo ben ik op die manier overal relatief snel en makkelijk. Het OV ben ik ook langzamerhand aan het uitvogelen.
Veel straten hier zijn eenrichtingsverkeer en hebben geen vaste banen. Iedereen rijd door elkaar. Er zijn een aantal straten met speciale fietspaden maar lang niet elke straat heeft die. Het is echter geen probleem om gewoon op de straat te fietsen.
Ik heb inmiddels ook een soort 9292OV app op mijn telefoon. Daarmee kan ik binnen Buenos Aires bepalen welke route ik moet nemen om ergens te komen. Ik kan bereken voor lopen, fietsen, OV en auto. Daar kan Nederland nog een puntje aan zuigen.
Ik voel me hier inmiddels ook een stuk veiliger nu ik mijn draai enigszins heb gevonden en wat bekender ben met de buurt.

Buenos Aires heeft voor mij een vergelijkbaar gevoel met Barcelona, zeker in de wijk Palermo, waar ik woon, en deel van het centrum waar ik laatst was. Het grootste verschil is de omvang (bewuste grap). Je merkt vrij snel dat het hier zo enorm groot is. Ik moet 25 minuten fietsen om uit mijn wijk te komen en de bus naar het centrum duurt 37 minuten. Het centrum zelf heeft een hele brede straat genaamd "9 de Julio" (9 Juli) genoemd naar de dag dat Argentinië onafhankelijk werd. Deze straat doet me denken aan één van de grootste straten in Barcelona, maar dan nog breder en groter.

Het leek me ook wel interessant om mijn stage klus iets meer uit te leggen zodat jullie allemaal weten waar ik ongeveer mee bezig ben.

Mijn stageklus bij BAFA is momenteel verbonden aan een crowdfunding project waarmee we hopen het bedrijf verder te kunnen ontwikkelen. Het idee is dat we voor 40 dagen gaan proberen om zo veel mogelijk geld in te zamelen om het bedrijf verder te helpen. Mensen die geld doneren krijgen in ruil daarvoor spirituele of fysieke waarde in de plaats. De beloning die ze krijgen hangt af van het bedrag wat ze doneren. Voorbeelden zijn een speciale "Gouden" status van je persoonlijke profiel op onze website, of een BAFA t-shirt etc.
Voor dit hele project ben ik vaak bezig met de online promotie. Voornamelijk social media en het brainstormen voor nieuwe ideeën. Daarnaast ben ik nu bezig met het maken van een zogenaamde "infographic" wat een visuele presentatie is van verschillende cijfers en statistieken van het bedrijf. Mijn eerste versie heb ik hier bij gevoegd. Momenteel werk ik aan een tweede die nog een stapje beter is.

De dagen waarop we met z'n alle zitten zijn Dinsdag, Donderdag en Vrijdag. Dan zitten we vanaf 10 uur in een koffieshop of boekhandeltje waar ook wifi is. Vaak zijn we dan bezig tot ongeveer 5 uur. Het zijn redelijk relaxte dagen. Op maandag en woensdag werkt iedereen thuis en dan werk ik aan mijn scriptie. Ik ben er inmiddels mee begonnen maar het gaat nog niet heel hard. Het zal ongetwijfeld sneller gaan zodra ik resultaten van mijn onderzoek heb.

In het weekend ben ik overdag vrij, maar een keer per week moet ik aanwezig zijn bij de voetbalwedstrijden die wij organiseren om alles in goede banen te leiden, het geld ontvangen en de administratie doen. Zondag heb ik dat officieel voor het eerst gedaan. Ik moest 7 wedstrijden leiden en zodra er een is afgelopen begint de andere, wat dus betekent dat ik het geld moet ontvangen en de wedstrijd moet starten op hetzelfde moment. Daarnaast moet ik dan ook bijhouden wie betaalt heeft en of iedereen er is en de wedstrijd al kan beginnen. Het viel niet mee, maar ik ben er uit gekomen. Gelukkig waren er nog andere collega's die me een beetje konden helpen. Verder is het werk leuk en uitdagend. Lekker om weer iets nieuws te hebben om aan te werken.

Mijn collega's zijn aardig. Ik heb afgelopen vrijdag een Asado bij mij thuis georganiseerd. Dat is eigenlijk gewoon een BBQ, maar dan ziet het er iets anders uit en het is hier meer een kunstvorm. Argentinië staat bekend om zijn Asado's en fantastische vlees. Ik had al mijn collega's uitgenodigd en mijn huisgenot was er ook. Het was zeer geslaagd en erg gezellig. Bovendien ook erg lekker eten en zeker voor herhaling vatbaar. Iedereen brengt in dit geval iets mee. Ik zorgde zelf voor de drank, onze baas voor het vlees, onze manager voor het brood etc. Op die manier heb je voor een schappelijke prijs goed te eten. Zeker vlees is relatief goedkoop hier. We hadden 5 kilo vlees voor 500 pesos, dus ongveer 45 euro. Genoeg voor 11 personen.

De wereld hier heeft ook veel vervelende dingen. Zo zijn er een paar jaar geleden verschillende moorden gepleegd en er recentelijk was een man die de president van Argentinië kon verbinden aan het "in de doofpot stoppen" daarvan. Die man werd een paar dagen later dood in zijn huis gevonden met een kogel in zijn hoofd en men deed het af als zelfmoord. Geloof jij het? Bovendien is de economie hier zeer instabiel. De inflatie is 25% en de Pesos schommelt constant waardoor de waarde elk uur anders is. De President van Argentinië was bovendien laatst op werkbezoek in China, een land waar Argentinië financieel enigszins afhankelijk van is en hard nodig heeft. De president heeft vervolgens op social media een bericht gepubliceerd waarin ze in de woorden "rijst" (arroz) en "petroleum" de R'en heeft vervangen door L'en vanwege het Chinese accent. Geen slimme zet natuurlijk.

Nikki (voor de mensen die haar niet kennen: m’n zus) komt eind Maart deze kant op en momenteel maken we plannen om samen voor een weekend naar Iguazu te gaan, waar ze schitterende watervallen hebben, vergelijkbaar met Niagra Falls. Een deel zit aan de Argentijnse kant en een deel aan de Braziliaanse kant. Er zijn daar ook mooie grote parken.

Ik ben gisteren voor het eerst naar een voetbalwedstrijd geweest hier. Argentinië staat ook bekend om haar voetbal en dan met name de beleving. Ik ging naar een wedstrijd van Racing Club, de huidig kampioen van Argentinie, die speelden tegen Guarani, een Paraguayaanse club. Ze speelden een wedstrijd in de Zuid-Amerikaanse versie van de Champion League, genaamd de Copa Libertadores. Vorig jaar werd deze competitie gewonnen door San Lorenzo, ook een team uit Buenos Aires wat ik waarschijnlijk ook nog ga bezoeken. De wedstrijd zelf was enerverend, met een fijne 4-1 overwinning, maar belangrijker was de sfeer. Bij het binnen komen van het stadion ruik je gelijk de geur van wiet. Amsterdam is er niks bij. Op dat moment hoor je ook gelijk de drums en zang. Vanaf 3 kwartie voor de wedstrijd wordt er gezongen en gesprongen en dat gaat de hele wedstrijd door. Mensen houden zich vast aan special spandoeken om in hekken te kunnen blijven staan en ik geloof dat ze de halve wedstrijd missen omdat ze te druk zijn met springen, zingen en feesten. Het is fantastisch om mee te maken en een ervaring die ik elke voetballiefhebber aan zou raden. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Bijgevoegd zijn wat filmpjes die ik nam tijdens de wedstrijd.
Overigens moet je er wel wat voor over hebben, je bent namelijk 5 kwartier onderweg naar het stadion, wat net buiten Buenos Aires ligt. Dat geeft ook maar weer aan hoe groot de stad is.

Ik heb ook nog plannen om binnenkort een concert te bezoeken in het Teatro Colon, wat bij tripadvisor aangegeven staat als nummer 1 attractie om te bezoeken in Buenos Aires. Kaartjes zijn tussen de 7 en 30 euro dus redelijk betaalbaar. Overigens zal het een concert klassieke muziek zijn, wat voor oma Hoep natuurlijk ook erg leuk is. Ik zal op dat moment maar niet vragen of er iemand dood is ;)

Dat was het voor nu. Het lijkt me dat jullie inmiddels weer genoeg weten. Als ik zo bezig blijf zijn er dalijk geen verhalen meer over voor als ik terug kom.
Zoals altijd, als er vragen zijn stuur me dan een berichtje of skype met me.

Groetjes,
Mark



English version:

It’s been a while since I gave an update, so here it is. First of all, I would like to thank everybody for their lovely messages and compliments on this blog. It motivates me and keeps me going.

Lately, I have been able to get more familiar with life here and build in some routine. I’m slowly finding my place here. I’m very glad I’m in possession of a bike since it’s way faster to get around the neighbourhood that way. I’m also slowly figuring out how Public Transportation works.
A lot of streets are on-way only and don’t have clear lanes. It makes everything a little messy to get around. There are a couple streets with special bike lanes, but it’s very limited. It is however never a problem to just ride your bike on regular streets.
I also have a special app on my phone that calculates routes for me if I go by foot, bicycle, bus or car within Buenos Aires. The Netherlands can learn from that.
I feel a lot safer than when I arrived here for the first time now that I know my way around here some more.

Buenos Aires has a similar feeling to me as Barcelona, especially in the Palermo neighbourhood, where I live, and part of the centre where I have been. The biggest difference is the size (pun intended). You figure out fairly soon that it is is a huge city. I have to cycle 25 minutes to get out of my neighbourhood en the bus to the centre takes 37 minutes. The centre has a very big street called “9 de Julio” named after the date of Argentina’s independence. This street also reminds me of one of the biggest streets in Barcelona, but even bigger and wider.

It also seemed fun to me to elaborate a little more on the work that I’m doing here.

My internship job at BAFA is connected to a crowd funding campaign at the moment in the hope to gather enough money to develop the company and get to a new level. The idea is to try and gather as much money as possible within 40 days to help the company reach new goals. People that donate money get a tangible or intangible reward, depending on the amount of money they give. Examples are: a “golden” status for their personal account on our website, a BAFA t-shirt etc.
For the whole project, I usually handle the online promotion in the form of Social Media and contributing to brainstorm sessions for new content. Besides that, I;m now working on creating infographics, a visual presentation of different numbers and statistics of the company. My first version is attached. Currently I’m working on a second one, which will be of a higher quality.

We gather with all employees (around 5) on Tuesdays, Thursdays and Fridays. We usually start at 10 am until 5ish and work from a coffee shop or small bookshop with Wi-Fi. Most days are pretty relaxed. On Mondays and Wednesdays everybody works at home and I spend time working on my thesis. I have started it but it’s not making a lot of progress. It will probably change once I get the results from my research.

During the weekends I have the day off, but once a week I have to be present at the games we organise to make sure everything goes well, receive the cash and do the administration. Last Sunday was the first official time for me to do all that. I had to organise 7 games and as soon as one ends, the next one starts, which means that I have to receive the cash, make notes and start each game at the same time. Then I have to check if everybody paid en if every player is present so the game can start. It wasn’t easy, but I managed. Luckily, some other colleagues where there to support me and start some games while I collected the money. Furthermore the job is fun and challenging. It’s nice to work on a new project again.

My colleagues are nice. I organised an Asado at my place last Friday, since I have a large roof terrace with BBQ. An Asado is actually just a BBQ bit it looks slightly different and it’s more of an art form here. Argentina is famous for its Asado’s and fantastic meat. I invited all my colleagues and my flatmate also joined. It was a great success and very “gezellig” (there’s no translation for that word). In this case, everybody brings something to the dinner. My boss got the meat, my manager the bread, I took care of the drinks etc. that way you have a great dinner for a reasonable price. Especially meat is relatively cheap here. My boss got 5 kilo’s of meat for 500 pesos, which is around 45 euro and enough for 11 people.

This country also has its problems. A few years ago, several murders were committed and recently a man claimed to have evidence linking the president to covering up those murders. The man was found dead in his house a couple days later with a bullet in his head. The police and government said it was suicide. Do you believe it?
Also the economy is quite unstable here. Inflation is up to 25% and the pesos is constantly changing of value, creating a different value every hour.
The president was actually visiting china lately to discuss economic matters. China is very important to the Argentinian economy and the relationship with them should be valued. The president however was smart enough to tweet about her visit mention rice (arroz) and petroleum, but switching the R’s for L’s because of the Chinese accent and incapability to pronounce the R. Not a very smart move if you ask me. The press here agrees with me.

Nikki (my sister) is coming to visit at the end f March and at the moment we are making plans to visit Iguazu and see the falls there. It is similar to Niagara falls since once side is in Argentina and the other in Brazil. There are also beautiful parks apparently.

I went to my first football game here yesterday. Argentina is also famous for its football and especially the atmosphere in the stadiums. I went to a game of Racing Club, the current champion of Argentina. They played Guarani, a Paraguayan team for the Copa Libertadores, the South American equivalent of the Champions League in Europe. This competition was won last year by another Buenos Aires team called San Lorenzo, which I will probably visit as well.
The game itself was exciting with a great 4-1 victory, but more important was the atmosphere. Upon entering the stadium you could immediately smell weed. Amsterdam suddenly seems child’s play. At that moment you also hear the drum and singing. 45 minutes before the game, the singing and music starts and it doesn’t stop until 15 minutes after the game. People are holding themselves to special banners to be able to stand in the fences all game long and jump up and down for 2 hours. I think they must have missed half of the game because they are too busy singing, jumping and partying. It is a fantastic experience and I would advise every football fanatic to experience it themselves first hand. I have never seen anything like it. Attached are some clips from during the game.

You have to make some sacrifices though. The trip to the stadium takes approximately 75 minutes, since it is located just outside the city. Another example of how big this city is.
I also have some plans to visit a concert in Teatro Colon soon, since it is ranked the number 1 attraction in Buenos Aires. Tickets are between 7 and 30 euros so relatively cheap. It will most likely be classical music, which is fun for my grandma.

That’s it for now. I think you are well updated. If I keep this up there won’t be any stories to tell when I get back.
As always, if you have any questions, send me a message or skype with me. I’m always available (or try to be)

Cheers,
Mark